ابزار هدایت به بالای صفحه

سلام به همه ی رفقا

من تقریبا بعد از 11 ماه برگشتم

الحمدالله توی این 11 ماه تجربه های بسیار خوبی پیدا کردم

از این به بعد میخوام اینجا حرف های دلم و بنویسم

یاحق

آنچه براى ما مهم است اين است كه ما در رفتار خودمان، در گذشته‌ى خودمان تأمّل كنيم و از ضعفهاى خودمان و از قوّتهاى خودمان درس بگيريم؛ امروز هم همين است. كسى توهّم نكند كه آن كسانى كه در مقابل انقلاب اسلامى با همه‌ى قوا ايستاده بودند، امروز منصرف شده‌اند؛ نه، امروز هم ايستاده‌اند؛ منتها هر دشمنى اگر چنانچه ناچار شد، عقب‌نشينى ميكند؛ اگر مجبورشان كرديد و وادارشان كرديد به عقب‌نشينى، ناچار عقب‌نشينى ميكنند؛ امّا از دشمنى منصرف نميشوند؛ امروز مسئله در دنيا اين است. دشمن را بايد شناخت، جبهه‌ى دشمن را بايد شناخت، لبخند دشمن را نبايد جدّى گرفت، نبايد فريفته‌ى آن شد، هدف را نبايد فراموش كرد؛ هدف جمهورى اسلامى عبارت است از رسيدن به آرمانهاى اسلام، يعنى سعادت مادّى و معنوى بشر، يعنى پيشرفت در امور زندگى مادّى و معنوى. اين هدف را نبايد فراموش كرد، بايد دنبال كرد و بايد يقين داشت كه با ايمان راسخ، با ادامه‌ى راه، با بصيرت در امور پيرامونى و مسائل جارى، با بصيرت نسبت به دشمن و بصيرت نسبت به ميدان عمل وجبهه‌ى مبارزه، پيروزى قطعى است؛ اين را بايست توجّه داشت. اينكه بنده مكرّر عرض ميكنم افق ديد نظام جمهورى اسلامى، افق روشنى است، به‌خاطر اين است؛ چون بحمدالله مردم ما، جوانان ما، مرد و زن ما، هم داراى ايمانند، هم داراى بصيرتند، هم دشمن را مى‌شناسند، هم اهل كار و اهل عمل و اهل ابتكارند.۱۳۹۲/۱۰/۱۹

بسم الله الرحمن الرحیم

ایت الله مجتهدی:

همانطور که موتور باید ترمز داشته باشد تا به خطر نیافتد انسان هم در برابر محرمات ترمز می خواهد و آن تقوا است.

بریدن ترمز انسان و بی تقوایی خطرش از بریدن ترمز ماشین بیشتر است چون آن ضرر به روح می زند و این ضرر به جسم...

اتل متل سمانه  یه دختر شهیده

یه دختری که هیچ وقت بابا جونو ندیده

بابا وقتی شهید شد مامان حامله بوده

بعد که سمانه اومد ،دیگه جنگی ندیده

مامان زود ازدواج کرد بایه مرد غریبه

سمانه حالا اونو بابای خود می دونه

هیچکی بهش نگفته، باباش یه مرد دیگه ست

باباش تو آسمونه، تو یه دنیای دیگه ست

هیچکی بهش نگفته باباش چه مهربون بود

چه ابروی کمونی، باباش چه خوش زبون بود

هیچکی بهش نگفته باباش یه قهرمون بود

تو دشتای شلمچه باباش یه دیده بون بود

سمانه قد کشیده بزرگ شده ماشالله

داره می ره دانشگاه دانشجو اون حالا

حراست دانشگاه، عاصیه از دست اون

مدام باید بهش بگن، موهات اومده بیرون

هفت قلم ارایشو یه مانتو کوچولو

شلوار برمودا و کفش های مثل پارو

تا حالا این دختر و بهشت زهرا نبردن

حتی جلوش اسمی از خون شهید نبردن

خانواده می گن که، بزار یه کم خوش باشه

باباش که رفته طفلی بزار که این خوش باشه

داره دلم می سوزه از بس که بی مرامیم

مگه شهید رفته که ما بخوریم بخوابیم؟

تو اون دنیا جواب باباش رو چی می دیم ما

یه وقت اگه بپرسه امانتم چی شد ها؟

حتی اگه سمانه باباش شهید نباشه

دختر شهر شهید باید اینجوری باشه؟!

*شاعر جانباز:ابوالفضل سپهر*

قابل توجه بعضی از دوستانی که در جبهه جنگ نرم فعالیت می کنند

اگر واقعا نگران دین و عقایدمونیم پس

برای خدا مجانی کار کنیم!

نه این که تا یه رزمنده جنگ نرم بهمون می پیونده هممون برای کمک کردن بهش ازش چیزی بطلبیم...

یا این که یه مطلب خوشگل می ذاریم توسایتمون و زیرش قید کنیم که حتما اسم ما رو بنویسید...

یه خورده برای خدا کار کنید...

اگر هم یکی به جمعمون پیوست کمکش کنیم راهی که ما کلی باسختی و در طی چندین سال طول کشیده برویم همسنگرمون در عرض کمتر از یک ماه به آن برسد...

این جوری می شود که کار ما ارزش پیدا می کند...

با این وجود معبر سایبری صدیق آمادگی خود را جهت کمک صلواتی به همسنگران تا حد توان اعلام می کند...

التماس دعا

پیداترین هایند مفقود الاثرها

چشمان خود را وا کنید ای بی بصرها

با پای خود سر می زنند هر روز اینجا

این دشت سرشار است از پاها و سرها

گل می کند هر روز با بارانی از اشک

چشمان مادرهای گمگشته-پسرها

داغ هزاران یوسف گمگشته داریم

می گویم این را از خم قد پدرها

این خاک گلگون ارزش زر دارد آری

اکسیر اشک مادران دارد اثرها

بهروز ساقی

فدای نرگس مستت باد، هزار زنبق صحرایی
هزار سر همه سودایی، هزار دل همه دریایی
میان کوچه بیداران، هنوز در گذر توفان
به یاد چشم تو می سوزد، چراغ این شب یلدایی
کنار من بنشین امشب، که تا سپیده سخن گویم
تو از طلوع اهورایی، من از غروب تماشایی
هزار شب همه شب بی تو، زبان زمزمه ام این بود
بخواب تا بدمد بختت، بخواب ای سر سودایی
چه مانده است زما یاران! دلی شکسته تر از باران
دلی شکسته که خوکرده است، به درد و داغ و شکیبایی
تو نیستی و دلت اینجاست، کنار آینه و قرآن
برادران همه برگشتند، چرا به خانه نمی آیی؟

علیرضا قزوه